viernes, 20 de noviembre de 2009



El poeta espantapájaro


El espantapájaro es poeta en la milpa con los pájaros desde que se posan en sus brazos, y les dice:


--Rico acariciar con tus uñas y el amoroso beso de tu pico que palpita, vibra en mi alma.

Espantapájaro me llamaron y no es cierto, sólo por mi traje remendado de tristeza.


El espantapájaro poeta sonríe y evoca una dulce mirada con las aves que cantan, y en la noche de plata bebe rocío de la esperanza, deleitándose con la luz amorosa de las luciérnagas.

=================================


Ts'ibajel nichimal k'op Xutax


Ts'ibajel nichimal k'op Xutax ta k'altik sok te te'eltik mutetik te k'alal luchul ya xk'ot ta sk'abé, jich ya yalbey:


--Chikiltinax sbaj te awek'ache sok te k'alal ya sbujts'wan te ani'e, ya nax xwil stijsbaj te jbak'etal yu'une. Ma jna' biyu'un Xutax laj yak'bonik bi'il, ja'anax yu'un te lakuch pak'an me'bal ts'isbil te jk'u' pak'e.


Te ts'ibajel nichimal k'op Xutax, ya stse'jin ta k'un mukem te yilel te k'ayojal mutetike, ta yochel sakubil xojobal ajk'ubal ya sts'aj yot'an ta yuch'el, ta slektesel te sbujts' k'inale sok nix te xch'ul xojobil sit te kukaye.


Petrona Girón Zapata


Autor de los Altos de Chiapas, participa en el taller literario tzotzil-tzeltal que coordina el poeta oxchuquero Armando Sánchez Gómez, y aparecen antologados en Canto desde el corazón de la naturaleza (Ediciones de El Animal, San Cristóbal de las Casas, 2002)

16 comentarios:

Mª Ángeles Cantalapiedra dijo...

HOY QUE ME SIENTO ESPECIALMENTE VULNERABLE, ME HA PARECIDO PRECIOSISIMO LO QUE HAS ESCRITO BUEN FINDE

marichuy dijo...

Espantapájaro me llamaron y no es cierto, sólo por mi traje remendado de tristeza.

Gab

De ser así, habríamos muchos espantapájaros, especialmente en ciertos días.

Abrazos

Аmanecer dijo...

Puès al igual que el espantapàjaro,
Yo tambièn sonrio y evoco una dule mirada, al dejarme llevar por este hermoso poema.

Gracias Gab !
Por el regalo de tan valiosas poemas!

Besos y muchos màs.

América dijo...

Gracias por traer con toda la fuerza de su contenido a Petrona Girón Zapata.

Un abrazo GAB.

Zayi Hernández dijo...

siempre me ha parecido muy triste la imagen esa que ponen de los espantapájaros...no sé me dan ternura...
El poema super lindo, super tierno.
Besos Gabo.

Rembrandt dijo...

Está lloviendo y me siento un poco triste esta noche, entonces pienso , habrá en algun campo un espantapájaros empapado su traje de harapos mientras lágrimas de lluvia se deslizan por su rostro?

Gab que bello poema de Petrona Girón Zapata , me encanto!!!!

Besos desde el Sur
REM

mariposa blanca dijo...

Qué gran delicadeza y belleza muestra esta prosa; un espántapájaros sensible, y que, en lugar de espantar aves, las atrae y las ama. Y yo me quedo con esta posible lectura: que los animales no miran la apariencia de los seres, sino que captan directamente su corazón.
Me ha gustado mucho tu selección, dan ganas de leer más de esa autora.
Un afectuoso saludo.

Xabo Martínez dijo...

Angeles. un enorme placer que la seleccion te haya gustado.

Abrazos

Xabo Martínez dijo...

Marichuy, no lo dudes, lo que pasa es que no salimos a espantar pajaros, solo ideas.

Abrazos de lunes

Xabo Martínez dijo...

Amanecer: de nada, disfruto la coincidencia. Trato de hallar algo que siendo, regional o perteneciente a cierta tradicion o lenguaje, tenga la capacidad tambien de extrapolar y tocar otras fibras.

Un abrazo

Xabo Martínez dijo...

America, ponerlo solo en español cuando esta disponible la version original, me parece mejor opcion.

Un abrazo entrañable.

Xabo Martínez dijo...

Zayi, si a mi tambien me lo parecio, esa representacion de un remedo de ser humano en un campo baldio, me parecia desolado, y aqui el poema lo vuelve entrañable con la luciernagas rodeandolo.

Besos :-)

Xabo Martínez dijo...

Rem, no deberias estar triste, por que el espantajaros entonces ahuyenta no solo cuervos, sino tambien las luciernagas y el horizonte a donde escapan sus miradas.

Besos a bs as,

Xabo Martínez dijo...

Maite: un honor tu visita, y si, tambien quisiera leer uno mas, pero las antologias son asi, como probaditas del menu.

me recordaste aquello de: "ya los sagaces animales saben que no estamos cofiandamente en casa en el mundo interpretado" saben que algo pasa mas alla del mundo "real".

Saludo enorme.

Dzoara dijo...

Que contemplativos son estos escritos. Muchas veces olvidamos este valor estético que es lo sublime.

Un gran saludo y gracias por darte una vuelta por mi rincón de visceras.

Xabo Martínez dijo...

De que Dzo, el gusto es mutuo.

Abrazo y bienvenida a este lugar donde confluye la neblina.

07.03.2024